Podpułkownik
Bronisław Sikorski (na drugim planie)
Bronisław Sikorski ps. Cietrzew (ur. 28 czerwca 1885 w
Koźminie, zm. 27 lutego 1937 w Poznaniu) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego. Syn Ignacego Sikorskiego (dyrektora banku w Poznaniu) i
Agnieszki Sikorskiej z domu Sznajder (Schneider). Wnuk Szymona Sikorskiego
(nauczyciela z Kotowiecka) i Antoniny Sikorskiej (z domu Białek, córki
nauczyciela z Topoli Małej Franciszka Białka(1801) i Józefy Jakubowskiej
(1807)).
W 1910 ukończył agronomie we Wrocławiu, a następnie w
latach 1910–1912 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i w latach 1912–1914
Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie.
W latach 1914–1918 służba w armii niemieckiej. Następnie
od października 1918 roku jeden z organizatorów powstania wielkopolskiego,
członek Wydziału Wojskowego Centralnego Komitetu Obywatelskiego w Poznaniu.
Współorganizator Służby Straży i Bezpieczeństwa oraz Tajnego Polskiego Sztabu
Wojskowego. Od marca 1919 w Wojsku Polskim, inspektor piechoty w
Dowództwie Okręgu Generalnego Poznań.
W marcu 1921 jako ochotnik w stopniu podpułkownika udał
się na Śląsk, gdzie objął stanowisko inspektora piechoty w Dowództwie Obrony
Plebiscytu. 22 kwietnia 1921 mianowany dowódcą Grupy Południe w
Wodzisławiu Śląskim, którą dowodził przez cały okres III powstania śląskiego.
Grupa ta powstrzymała niemiecki kontratak znad Olzy i Odry na Wodzisław Śląski.
Po zakończeniu III powstania śląskiego pełnił dalszą
służbę wojskową. Zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1
czerwca 1919 (w 1924 zajmował 98 lokatę w korpusie oficerów zawodowych
piechoty). W latach 1922–1928 dowódcą 58 Pułku Piechoty, zastępcą dowódcy 14
Dywizji Piechoty i ponownie dowódcą 58 Pułku Piechoty. W 1928 przeszedł na
emeryturę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz