Budowa Muzeum Śląskiego (sierpień 1938 r.).
Muzeum Śląskie w Katowicach zostało powołane do życia
uchwałą Sejmu Śląskiego z 23 stycznia 1929 i działało do wybuchu wojny w 1939.
Restytuowane w 1984. Formalnie Muzeum Śląskie w Katowicach powołano do życia
ustawą Sejmu Śląskiego z 23 stycznia 1929, ale jego historia rozpoczęła się
już w 1924. Wówczas utworzono Towarzystwo Muzeum Ziemi Śląskiej, którego
zadaniem było gromadzenie pamiątek kultury materialnej i duchowej wytworzonych
na Śląsku. Eksponaty prezentowano w gmachu Urzędu Wojewódzkiego i Sejmu
Śląskiego. W 1933 podjęto decyzję o budowie nowego gmachu muzeum. Rozpisany
konkurs nie przyniósł spodziewanych rezultatów i ostatecznie Wydział
Komunikacyjno-Budowlany Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego zlecił wykonanie projektu
katowickiemu architektowi Karolowi Schayerowi. Budowę rozpoczęto w 1936, a w
sierpniu 1939 prowadzono już roboty wykończeniowe i przygotowywano się do
otwarcia nowego gmachu muzeum. Budynek wzniesiony według projektu Karola
Schayera był jednym z najnowocześniejszych tego typu obiektów w Europie.
Posiadał windy osobowe i towarowe, ruchome schody, korzystne oświetlenie,
świetliki w salach ekspozycji malarstwa, centralne ogrzewanie funkcjonujące za
pomocą radiatorów umieszczonych w suficie i równomiernie ogrzewających
pomieszczenia (system cristall), a także klimatyzację wytwarzającą ciśnienie
wyższe od atmosferycznego, co zapobiegało przedostawaniu się pyłu przez okna i
drzwi.
W czasie II wojny światowej budynek, jako symbol
polskości Katowic, został rozebrany (obecnie w jego miejscu mieści się gmach
Urzędu Marszałkowskiego). Zniszczeniu oraz grabieży uległa także znaczna część
zbiorów. Większość została w październiku 1939 przewieziona do
niemieckiego Oberschlesisches Landesmuseum (obecnie Muzeum Górnośląskiego w
Bytomiu). Tylko część przetrwała ewakuację wgłąb Niemiec na przełomie 44 i 45 roku, oraz zniszczenia i rabunki po wkroczeniu do Bytomia Armii Czerwonej.
Jedna z ekspozycji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz